Het begon per ongeluk: jaren geleden moesten Pieter Nieuwint en Ivo de Wijs op een laat moment inspringen voor een zieke collega. Het publiek waardeerde het inderhaast samengestelde programma en Ivo en Pieter vonden het heerlijk om (bijna twintig jaar na de opheffing van het Kabaret Ivo de Wijs) weer eens samen op de planken te staan. De inderhaast samengestelde serie verzen en liedjes groeide uit tot een weloverwogen, maar tintelende show.

Zeven jaar lang traden Ivo en Pieter te hooi en te gras op met hun Literair Varié2. Toen alle belangrijke culturele brandpunten waren aangedaan, stelden Pieter en Ivo een nieuw programma samen: Literair Variété. Pieter maakte nieuwe liedjes en Ivo schreef nieuwe verzen, maar de vorm bleef hetzelfde: een podium, een piano, een tafeltje en twee heren in gedekte kostuums.

Van een derde programma is het niet meer gekomen. Wel komen Pieter en Ivo op verzoek onmiddellijk aansnellen met de beste teksten uit hun beide eerdere programma’s (aangevuld met flink wat nieuw materiaal) om het publiek te stichten en te vermaken. Een flitsende PowerPointpresentatie vormt sinds kort een onvervreemdbaar deel van de voorstelling.

Woorden en noten doen het werk. Geen nieuwe cabaret start, geen nostalgische terugblik, geen stand-up comedy, maar een liefderijk en vreugdevol eerbewijs aan Tekst en Muziek door twee vrienden die als prille studenten voor het eerst samen optraden op 22 januari 1965 – inderdaad, dat is inmiddels ruim een halve eeuw geleden.

Het oude versje heeft zijn gelding nog lang niet verloren:

Pas als wij gaan lijden

Aan plankenkoorts en drempelvrees

Verlaten wij beiden

De vaderlandse podiae’s

De vaderlandse podiae’s