Tegen het decor van wat eerder de Gouden Eeuw werd genoemd, laat Julika Marijn de vrouw aan het woord die de schaduwkant van Rembrandt aan den lijve ondervond. Al meer dan 350 jaar staat ‘de meester van het licht’ wereldwijd in de schijnwerpers. In de schaduw van Rembrandt is de herstory van Geertje; een eigentijdse voorstelling over de keerzijde van genialiteit en roem, de kracht om het licht te blijven zoeken, loyaliteit en de bittere grenzen daarvan.
Geertje Dircx was Rembrandts tweede vrouw. Ze zag zijn meesterwerken, waaronder De Nachtwacht, ontstaan en stond zelf ook model voor de grote schilder. Totdat Hendrickje Stoffels ten tonele verscheen. Geertje werd bruut opzijgeschoven en uiteindelijk door Rembrandt opgesloten in een tuchthuis.
Krachtige vrouwen die hun eigen weg en stem zoeken, is een terugkerend thema in het theaterwerk van Julika Marijn.
De Volkskrant schreef: Middels 17de-eeuwse kunstwerken en achtergrondgeluiden weet Julika de sfeer op te roepen van Amsterdam ten tijde van de Gouden Eeuw. Ze slaagt er in om Geertjes aanbidding van en teleurstelling in een geniale man te illustreren. Zo geeft ze de stem terug aan een vrouw die net als velen pardoes aan de kant werd gezet.’
foto Julika Marijn : Carla v.d. Puttelaar.
Interview met Julika Marijn over haar voorstelling in de schaduw van Rembrandt.
tekst:Marije de Jong
‘Overtuigend, meeslepend. Ontroerend eerbetoon’. Zowel pers als publiek waren dit voorjaar onder de indruk van In de schaduw van Rembrandt.
De hele wereld kent Rembrandt als de machtige zeventiende-eeuwse schilder. Maar minder bekend is dat hij die macht soms ook ernstig misbruikte. Geertje Dircx was jarenlang zijn minnares en voedde zijn zoon Titus op. Totdat Hendrickje Stoffels in Rembrandts leven kwam en Geertje moest verdwijnen. Theatermaker Julika Marijn kroop in haar huid en maakte onder regie van Diederik van Vleuten een intrigerende en ontroerende solovoorstelling.
Waarom moest deze voorstelling er komen ?
“Ik wilde Geertje Dircx, Rembrandts tweede vrouw, een stem geven. Want veel mensen kennen dit bizarre verhaal niet. Aanvankelijk kende ik het ook niet, terwijl ik nota bene jarenlang tegenover het Rembrandthuis op de theaterschool zat. Ik had bijna zicht op de plek waar Geertje zeven jaar het bed met Rembrandt deelde en zijn zoon opvoedde. Haar geschiedenis raakte me. Onze grote schilder uit de 17e eeuw heeft haar, samen met het mannenbolwerk en de kerk, monddood willen maken
Ze is in de vele Rembrandt-biografieën dikwijls afgeschilderd als hysterica, als hoer. Als ze überhaupt al genoemd werd, want ze is ook voor een deel gewoon uit de geschiedenis gewist. Gecanceld zou je kunnen zeggen. Waarschijnlijk doordat met dit verhaal een grote schaduwkant van Rembrandt naar voren komt. En daar zit niet iedereen op te wachten, want Rembrandt zit in ons DNA, iedere Nederlander kent hem. Hij was natuurlijk een briljant schilder, daar doe ik niets aan af, maar het is goed dat dit verhaal ook verteld wordt. Om een completer beeld te krijgen van onze nationale trots.
Wat trekt je zo in het verhaal van deze tweede vrouw van Rembrandt?
“Geertje is een vrouw die voor zichzelf opkomt. Die zich verzet als ze aan de kant wordt gezet en vals wordt beschuldigd. Voor mijn voorstellingen kies ik vaak voor vrouwen die hun eigen weg zoeken en vinden, zoals Lady Di, Helene Kröller-Müller en Etty Hillesum. Geertje past goed in dat rijtje. Maar Geertje is voor mij niet alleen slachtoffer, ze is ook een held uit de 17e eeuw. Ze was enorm daadkrachtig en had de moed om het op te nemen tegen de grote schilder. Dat was zeer uitzonderlijk voor die tijd.”
Wat kunnen toeschouwers verwachten van de voorstelling?
“Ik trek het publiek mee de boeiende Gouden Eeuw in, in het verhaal van Geertje en Rembrandt. Soms stap ik als verteller even uit het verhaal om een brug te leggen naar nu. Ik sta in een geweldig decor met prachtige visuals van Rembrandts schilderijen. Want Geertje heeft veel van zijn meesterwerken zien ontstaan, zoals bijvoorbeeld De Nachtwacht. De voorstelling is dus tegelijkertijd ook een hommage aan zijn genie.”